جای شهدا خالی
چند ماهی از پایان جنگ و دفاع مقدس گذشته بود فکر میکنم دی یا بهمن 1367 که تمام تصاویر شهدای طلبه اتوبان تهران قم را جمع کردند و اعلام کردند این تصاویر باعث میشود رانندگان در هنگام رانندگی توجه شان از مسیر منحرف گردد و برای جان مسافران خطر ناک است !
این که پس چرا بیلبورد های تبلیغاتی حواس رانندگان را پرت نمی کند و اتفاقاً طوری نصب شده که نظر آنها را هم جلب کند بماند!
چند نماد و تندیس به یاد شهدا در بعضی شهرها ی کشور درست شده که تلاش قابل ستایشی است، هرچند می توانست بسیار زیبا تر طراحی و یا ساخته شود .اما ساخته شد و سپاس از این قدر شناسی مسئولین محترم، اما خود قضاوت کنید وقتی وارد شهری میشوید تصاویری رنگ باخته از چند شهید را می بینید که بدلیل بارش برف و باران و تغییرات جوی دیگرهیچ زیبایی ندارد ای کاش میدانستیم که با کم رنگ شدن همین چند نماد چقدر ارزشها و اعتقاداتمان کم رنگ خواهد شد!
روزگاری که سرگرم دفاع در جبهه های جنگ بودیم میدانستیم روزی لوله توپ هایمان خنک خواهد شد و فرزندانمان با پرسش چرا جنگیدید در مقابلمان خواهند ایستاد.
آنها که جنگیدند و بی ادعا همه چیزشان را در کف اخلاص گذاردند جنگیدند تا وطنشان بماند و فرزندان این آب و خاک لبخند بزنند و شادی کنند .جنگیدند تا در جای جای ایران پرچم سه رنگش افراشته بماند و باور داشتند که با رفتنشان هستیم که از ارزشهایشان دفاع کنیم .
به خود بنگریم آیا حتی از نابود شدن تصویرشان در گذر زمان جلوگیری کرده ایم ؟
بماند از اندیشه هایشان !
آیا آنها که به لطف جان فشانی آن شیر مردان امروز هستند میدانند که هر یک از پایه های صندلی ریاستشان بر روی چند پیکر شهید قرار گرفته؟
آخرین باری که برای ادای احترام بر سر مزار شهیدی رفتند کی بوده؟
در طول روز هفته ماه و یا سال، چند بار در دل یاد شهیدی را زنده میکنند؟
دوستی میگفت از شورا یاری محله با من تماس گرفتند که استاد شما جزء مفاخر محله و شهر ما هستید اگر امکان دارد تصویری از چهره خودتان بدهید تا در سرای محله در تابلو مشاهیر محله قرارش دهیم و من گفتم ای وای بر ما که هر روز از زیر تابلو کوچه شهید می گذریم و حتی نمی دانیم خانه شهید کجا هست چه برسد به اندیشه آن شهید ، مردان و مشاهیر واقعی این شهدای گمنام هستند جوانانی که در نوجوانی و جوانی هر یک ،هزار علامه و عالم را با صداقت و درستیشان درس میدادند.
یاد مان باشد:
گفت فحشا در کجا آید پدید.
گفتمش در کوچه های بی شهید…
بی شهیدانند بی سوز و گداز
بر سر سجاده های بی نماز
گفت فحشا در کجا آید پدید.
گفتمش در کوچه های بی شهید…
بی شهیدانند بی سوز و گداز بر سر سجاده های بی نماز
بی شهیدان را غم لیلا کجاست ؟
سوز و اشک و آه و واویلا کجاست؟
یا حق
جعفر صابری