اسباب و اثاثیه
وقتی صحبت از زندگی مشترک میشه ادم میبینه اول زندگی با عشق شروع میشه و بعد خیلی زود اختلاف سلیقه ها شروع میشه و بعد دعوا و بعد قهر و خلاصه اگر بعد از چند سال ناراحتی زوجین از هم جدا نشوند تازه دوره میان سالی و پیری با گله گذاری از روز های گذشته ادامه می یابد و در تمام مدت زندگی مشترک با دعوا بیشتر به خودشون لطمه میزنند تا طرف مقابل .
تمام مدت دنبال تهیه جهیزیه یا همان اثاثیه برای ازدواج هستند و بعد در یک دعوا کلی از وسایل منزل شان را می شکنند و یا مدتها تو کارتون در جایی انبار میکنند تا طلاق بگیرند و این زندگیها بدون داشتن اسباب ازدواج چه معنایی خواهدداشت .
وقتی صحبت از زندگی مشترک میشه باید دنبال اسباب بود نه اثاثیه و به دلایل زندگی مشترک توجه کرد نه وسایل زندگی، تلوزیون بزرگ نباشد یخچال نباشد و خلاصه با نبود بسیاری از این وسایل هم میشود زندگی خوبی داشت .
بیشتر این حرفهارا همه ما میدانیم و بیان مکرر آن بی فایده است کافیست کمی در خلوت به آن بیندیشیم که راستی برای چی زندگی مشترک را انتخاب میکنیم برای اینکه با هم باشیم زیر یک سقف و یا باهم باشیم با یک دل؟
به امید زندگی هایی سرشار از محبت و دوست داشتن یک دیگر
یا حق
جعفر صابری