صحبت کنیم
بیشتر وقتها آدمها دوست ندارند صحبت کنند !بخصوص با نزدیک ترین عزیزانشان چرا؟
شاید به این موضوع که نیاز هر انسان به درددل کردن چقدر زیاد است را کمتر درک کردیم ،وقتی دردی داریم و جای برای بیانش نباشه ناچار هستیم مدام به آن فکر کنیم ،تمام لحظات شیرین عمرمان به آن فکر میکنیم و زیباترین ثانیه های زندگی مان که هرگز قابل تکرار نیستند را بجای آنکه در حال باشیم در گذشته و ترس آینده هستیم .هر کدام از ما یک نقطه هستیم و نقطه های که در صفحه زندگی قرار گرفته ایم نقاط دیگر در کنار ما اگر درست قرار بگیرند کمک میشود تا خطی تشکیل شود و همین خطوط میتوانند یک یا چند شکل را بسازند.اما اگر هر نقطه برای خودش در گوشه ای از این صفحه به تنهایی قرار گیرد و یا با نقاطی ناهماهنگ یکی شوند صفحه ای خواهیم داشت از خط و نقطه بدون هیچ هماهنگی و تعریفی !
با نگاه به اطرافمان نیاز شدید به هم صحبت را با تمام وجود درک میکنیم و چون در بیشتر موارد آموزش لازم را برای صحبت کردن با یک دیگر ندیده ایم هم صحبت های خوب نیستیم.
فاجعه از وقتی شروع میشود که گاهی وقتها با چند کلمه صحبت با دیگران فکر میکنیم هم صحبت خوبی پیدا کرده ایم و میتوانیم راحت به او اطمینان کنیم و رازهایمان را به او بگوییم .
در بیشتر مواقع ما نقش مشاور خوب را با دوست خوب اشتباه میگیریم و آنچه را نباید به دوستمان بگوییم با او در میان میگذاریم و نتیجه بسیار بدی حاصل میشود.
مشاوران در مدرسه نقش کمرنگی دارند و والدین هم به دلایلی آنچنان که باید در کنار فرزندان خود باشند نیستند و به همین منوال همسران نیز نمی دانند که قرار است زمانهای بیشتری را با گفتگو سپری نمایند .
صحبت کردن در بین عزیزان یک خانواده بشدت کم شده حتی خواهر و برادر ها نیز کمتر برای یک دیگر وقت میگذارند و صحبت میکنند،راهکار در چنین روزهایی فقط صحبت کردن است و باید توانایی شنیدن مان را بالا ببریم و به خودمان بیاموزیم که فوری پاسخ ندهیم گاهی فقط خوب بشنویم و با حوصله نشان دهیم که موضوع برایمان جالب است و اهمیت دارد همین !حتی سعی نکنیم چند روز بعد دوباره سر صحبت را باز کنیم و به آنچه گذشته اشاره نمائیم مگر اینکه خود فرد از ما سوال کند خوب نظر شما درباره آن موضوع که گفتم چیست ؟
آداب خوب صحبت کردن از ابتدا خوب شنفتن است همین !
یا حق
جعفر صابری