تهران شهر بی دفاع
در اولین روز های اسفند ماه بود که خبر شیوع ویروس کرونا در ایران مطرح شد ، ویروسی که از اوایل سال 2020 صحبتش بود و همه دنیا در انتظار آن بودند .
من از خانه های ایرانیان شروع میکنم با انباری های شلوغ و اتاقهایی که پر شده است از وسایل گونا گون، زندگی ما ایرانیان بشدت انباشته از وسایلی است که گاه هرگز به سراغشان نمی رویم ولی در جایی از زندگی و اطرافمان حضور دارند و هر کدام قسمتی از فضای فیزیکی ما را اشغال نموده این بدان معنا است که نظافت هر کدام ازآنها زمان بر است در صورتی که زندگی و دکوراسیون دیگر ملل مانند ما نیست و ساده زندگی میکنند اگر وسیله ای را نیاز دارند برای استفاده تهیه میکنند و نه بیشتر !
ما بشدت قانون گریز هستیم و به دلایلی که جای بحث آن در این مجال نیست با هر قانونی که در کشور جاری می شود مشکل سلیقه ای داریم و ترس من از آن است که هر گز امکان این مهیا نشود که شهر یا منطقه ا ی از کشور ایران بخصوص شهر تهران را بتوان برای مبارزه و کنترل ویروس کرونا قرنطینه اعلام نمود.
و علی رغم تعطیلی مدارس بدلیل نزدیک شدن ایام نوروز، ملت خود سرانه شروع به سفر نمایند و دید و بازدید های نوززی را شروع نمایند!
چند سال پیش مطلبی با عنوان شب گذشته تهران در یک زمین لرزه 7 ریستری با خاک یکسان شد را به نگارش درآورده بودم و امروز باید بگویم این زمین لرزه با 10 ریشتر شروع شده و متاسفانه تهران هیچ سپر دفاعی ندارد.
هیچ یک از بیمارستان های ما در کل کشور آمادگی گنجایش این همه بیمار را نخواهد داشت و بدون شک کم نیستند افراد سودجویی که برای منافع خود ساده ترین لوازم مورد نیاز ملت از ماسک و دستکش گرفته تا خوراک وحتی مواد شوینده را احتکار مینمایند!
نقش کم رنگ دولت و دولتمرد ان نیز در این خصوص مزید بر علت است نه اینکه نخواهند کاری بکنند بلکه نمی توانند کاری پیش ببرند شاید اگر یک دستور مستقیم از رهبر معظم صادر شود و بسیج و سپاه و حتی ارتش دخالت کنند کمی بتوان با این ویروس برخورد نمایند.
در همان اولین روز مطرح شدن موضوع ما سعی کردیم با ستاد بحران ارتباط برقرار کنیم و دوستان حاضر در ستاد هم افزایی سمن های شورای شهر تهران را در جریان برنامه های خود قرار دادیم اما فقط تأیید بود و دیگر هیچ!
افرادی که می توانستند کاری کنند که بطور کل کاری نمی کردند و آنها هم که نمی توانند ولی ایده و برنامه داشتند هم دستشان کوتاه بود.
در همان تماس های اول پیشنهاد بسته شدن مساجد و مکان های مذهبی را مطرح نمودیم که بشدت مورد مخالفت قرار گرفت و به نوعی همان آغاز همکاری باعث شد دیگر صدای ما را کسی نشنود و در نطفه خفه ماند!
موضوع دیگر که باعث نگرانی ما بود افراد مستضعف و حاشیه نشینان و به نوعی کارتن خواب ها و دوره گرد ها بودند. معتادینی که شب ها در گرم خانه و روز ها در سطح خیابان بودند ، دست فروشها و کودکان کار و باید قشر ضعیف جامعه را در نظر میگرفتیم تعدادی از سازمانهای مردم نهاد مانند هلال احمر و جامعه پیشاهنگی و انجمن قلب سفید به جمع ما پیوستند و کم نبودند انجمن های مردمی که به نوعی آتش به اختیار شروع به خدمت رسانی نمودند و در حد توانشان کار هایی را داشتند و دارند معذالک نباید نقش مهم بی فرهنگی جماعت بسیاری از مردم را فراموش نمود که به هیچ عنوان رعایت نمی کنند و به گسترش این فاجعه بشری دامن میزنند.
البته نباید فراموش کنیم که ما آمادگی و فرهنگ لازم را هم برای این گونه موارد نداریم.
برای نمونه صدا و سیمای ما علی رغم تلاش قابل ستایشش برای فرهنگ سازی مانده برنامه آموزشی برای فرزندان ما تولید می کند اما نمیداند که بچه های ما شب ها تا دیر وقت با خانواده مشغول لذت بردن از برنامه های تلویزیون هستند و کمتر تمایلی دارند که هشت صبح بنشینند و برنامه های تلویزیون آموزشی ببینند جالب اینکه گزارشگر تلویزیون میرود از مردم در خصوص این برنامه ها سوال میکند که از برنامه راضی هستند یا نه آن هم از والدین بچه ها!
شهر های شمالی و تفریحی در این ایام مملو از جمعیت خواهد شد و کم نیستند افرادی که برای بیشتر دیده شدن شروع به دادن بیانیه مینمایند !آسیب شدیدی که این افراد به بخش پزشکی و پیرا پزشکی وارد میکنند بسیار شدید خواهد بود.
نیروی انتظامی و بخش های خدماتی مانند بانک ها و یا حتی کار گران شهر داری از کمترین امکانات بهداشتی و حفاظتی برخوردار نیستند.
همه میخواهند به نوعی کمک کنند حتی موضوع را با زمان دفاع مقدس و جنگ یکی میدانند در صورتی که ما خوب یادمان هست حتی آن زمان هم اگر حمله شیمیایی میشد فقط واحد ش م ر کار را در دست میگرفت !
بازار شایعه داغ میشود و همه صاحب نظر !
در این میان بد نیست به موارد مهم چون روانشناسی ، سلامتی ، ورزش و تغذیه توجه ویژه شود .چرا که هریک از اهمیت خاصی برخوردارهستند و در چنین شرایطی که افراد در منزل هستند باید بدانها نیز توجه شود .
شفافیت در اخبار و گزارشها هم بسیار مهم خواهد بود.
متأسفانه باید پذیرفت که این ویروس علی رغم پیش بینی های لازم که اگر هوا گرم شود از بین میرود حالا حالا ها مهمان ما خواهد بود و با این تفسیر که ایرانیان مردمان مهمان نوازی هستند بعید میدانم حالا حالا ها این مهمان ناخوانده تصمیم به رفتن از کشور ما را داشته باشد چرا که خود ما نیز برای رفتنش کار زیادی انجام نمی دهیم.
باید قبول کنیم که بیشترین فشار بخصوص مالی و میعشتی بر دوش ملت خواهد بود و ایام سختی را خواهیم گذراند ، ای کاش میشد مسئولین متوجه باشند که مردم گرفتار هستند و دغدغه نان روز مره دارند.و وحشت از آینده نامعلوم بیشتر مردم را نگران میکند ای کاش مسئولین و دولتمردان خود را در این ایام بیشتر از گذشته به مردم نزدیک نمایند و با حرفهای دل گرم کننده، مرحمی به زخم های آنها باشند این کار کمترین هزینه را دارد و بیشترین منفعت را ، در هر صورت امید وار هستم با یک فرهنگ سازی مناسب اتفاق های خوب پیش رو یمان باشد و سال 1399 سالی سرشار از سلامتی و موفقیت برای فرد فرد ما باشدو در انتها این پند از باب اول در سیرت پادشاهان که درگلستان حضرت سعدی آمده تقدیم حضورتان مینمایم:
یا حق
جعفر صابری
بر بالین تربت یحیی پیغامبر علیه السلام معتکف بودم در جامع دمشق که یکی از ملوک عرب که به بی انصافی منسوب بود اتفاقاً به زیارت آمد و نماز و دعا کرد و حاجت خواست
درویش و غنی بنده این خاک درند
و آنان که غنی ترند محتاج ترند
آن گه مرا گفت از آن جا که همت درویشان است و صدق معاملت ایشان خاطری همراه من کنید که از دشمنی صعب اندیشناکم. گفتمش بر رعیت ضعیف رحمت کن تا از دشمن قوی زحمت نبینی.
به بازوان توانا و قوت سر دست
خطاست پنجه مسکین ناتوان بشکست
نترسد آن که بر افتادگان نبخشاید
که گر ز پای در آید کسش نگیرد دست
هر آن که تخم بدی کشت و چشم نیکی داشت
دماغ بیهده پخت و خیال باطل بست
ز گوش پنبه برون آر و داد خلق بده
وگر تو می‌ندهی داد روز دادی هست
بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
