ارزش مرد در ایران
دوستی به شوخی میگفت میدانی ارزش مرد در ایران چقدر است؟
با تعجب پرسیدم چقدر؟
گفت: بین 210 تا 360 هزار تومان در ماه که البته سالی یک یا دو مورد هم سبد کالا را هم در برمیگیرد.
گفتم میشه بیشتر توضیح بدهید ؟
گفت :بله ! چندی پیش خانم جوانی که همسرش بدلیل از کار افتادگی نمی توانست کار کند برای کار پیش ما آمد و من گفتم خواهرم محیط کار ما مردانه است و برای خانم جوانی مثل شما مناسب نیست بهتر است بروید جای دیگر وقتی توضیح داد که همسرش کارگر ساختمان بوده و بدلیل آسیبی که دیده دیگر نمی تواند کار کند، به او پیشنهاد کردم برود و زیر پوشش حمایت کمیته امداد یا بهزیستی قرار بگیرد اما او توضیح داد که مراجعه نموده است و آنها گفته اند چون همسر دارد شامل حمایت ها نمی شود و وقتی او پرسیده اگر همسر نداشت چه مقدار حمایت میشد گفته بودند ماهیانه بین 210 تا 360هزار تومان، اگر یک فرزند داشته باشد البته سالی یکی دو بارهم سبد حمایتی کالا تعلق میگیرد که ارزشی حدود یک میلیون تومان هم خواهد داشت!
تازه من فهمیدم ارزش مرد در ایران یک سبد کالا است .
بدون شک همه واقف هستند که ارزش هر فرد فارغ از زن یا مرد بودنش در جامعه بسیار زیاد است معذالک آنچه باید روشن شود جایگاه معنوی این انسان است .
مرحوم پدر بزرگم همواره میگفت: فرزندان از مرگ مادر بیشتر احساس درد و تنهایی میکنند و یتیم میشوند تا از طرف پدر .
وقتی نگاه مسئولانه به ارکان خانواده این گونه باشد و کمتر متوجه باشند که هریک از پدر و یا مادر نقش بسیار مهمی را در پرورش فرزند دارند مشکل میتوان شرایط کشور را تغییر داد چراکه همه ی افراد جامعه حتی خود همسران و فرزندانشان به این مهم کمترین توجهی نمیکنند، و بجای تحکیم خانواده طرح جدایی و ترک خانواده را مطرح میکنند و اساساً برای نمونه و رفع تکلیف اعلام میکنند ما 1000زن سرپرست خانواده و یا بد سرپرست را حمایت میکنیم و تحت پوشش ما هستند.
ای کاش روزی بیاید که ما اعلام کنیم آن زنان که تحت پوشش ما بودند را بطور کامل کار آفرین نمودیم و برای ایشان اشتغال زایی فراهم شده و هر سال تعداد این گونه بانوان کمتر شود.
بیشتر خانم ها که هنوز بررو رویی دارند ازدواج می نمایند ،که البته مشکلی هم نیست و خیلی هم خوب است اما خیلی این اتفاق در زندگیشان نمی افتد و نبودن همین سایه سر مرد بی ارزش، شرایط نا مطلوبی را در جامعه بوجود می آورد .
بدون شک با افزایش طرح های حمایتی،ارکان این خانواده ها را تقویت می نمائیم و از آسیب های جدی بعد که به فرد و در نهایت جامعه وارد خواهد شد کاسته میشود.
حال که مسئولین محترم تمام تلاش خود را برای بررسی دقیق و موشکافانه طرح های حمایتی و یارانه ای گزارده اند و کمر همت بسته اند تا خدای ناخواسته به بیت المال لطمه ای وارد نشود خوب است این گونه مسائل را با نگاه کارشناسانه تری دنبال نمایند و در نظر داشته باشند گاهی باید حق زیست را هم برای انسان ها در نظر گرفت و دانست با ماهی 210 یا 360 هزار تومان نمی توان نه در تهران ونه در دور ترین روستا زندگی نمود و اگر شخصی برداشت ماهیانه و یا درآمدش در ماه از یک میلیون و دویست هزار تومان بیشتر شد این بدان معنان نیست که همه اش درآمد بود و هیچ هزینه ای ندارد وقتی که باید دهها هزینه مختلف را انجام دهد.
به امید نگاهی کمی مسئولانه تر!
یا حق
جعفر صابری